Op 2 januari 2025 is onze moeder, oma en overgrootoma Josina op 89 jarige leeftijd overleden.

Samen met onze vader Geert is onze moeder Josina, mede grondlegger van de boerderij vanaf 1967 aan de Elandweg te Swifterbant geweest. Nu wordt de boerderij sinds 1996 door Harry en Ingrid als Harrysfarm voortgezet.

Een In Memoriam te ere van onze moeder, Josina.

Josina werd geboren op 30 januari 1935 in Drouwenermond (Drenthe). Ze groeide met haar 8 jaar jongere zus Tiny op in een klein gezin op een akkerbouwbedrijf in Drouwenermond.

Hierboven de geboorteadvertentie met onderin de melding van de geboorte van onze moeder. Het toeval is dat 2 advertenties hoger ook de geboorte advertentie van onze vader staat. En dat in dezelfde krant. Later komen ze elkaar in het echt tegen. Te lezen in de levensloop van onze moeder hier verderop.

Het gezin Veldman. Josina tweede van links naast haar vader. Daarnaast haar jongere zusje Tiny en haar moeder.

Het akkerbouwbedrijf van de familie Veldman in Drouwenermond.

In haar jeugd, vertelde onze moeders zus Tiny, dat Josina wel een ondeugend meisje kon zijn. Dat vertelde onze moeder ons zelf ook. De straf die ze dan kreeg was dan hup in de bedstee met de deurtjes dicht.

Het verhaal gaat dat eén van de vriendinnen onder een zogenaamde wipkar heeft gezeten en dat onze moeder een vuurtje aan het stoken was (zeker omdat het koud was) en daardoor een hele strobult in de fik ging. Alles is gelukkig goed afgelopen, maar we kunnen wel bedenken waar onze moeder daarna heeft gezeten. Namelijk in de bedstee.

Ze was ook altijd bij het water te vinden. Is daar iets gebeurd waardoor ze later een ontzettende hekel aan water kreeg ?? Aan douchen had ze een hekel en zwemmen was not done.

In die tijd werden kinderen veel minder in de gaten gehouden als nu. Je kon gewoon als kind in een dorp struinen en dan ook makkelijker ondeugd uithalen. De kinderen in die tijd moesten veel en vaak meewerken op het land en in het huishouden.
Op de knieën een heel aardappelveld rooien!! Daar moet je nu toch niet meer aan denken.

Het klinkt allemaal als een onbezorgde jeugd op het Drentse land.

Toch heeft ze de oorlog meegemaakt en was er armoe in die Drentse streken. Misschien niet zelf armoe gehad maar zeker wel bij anderen gezien.

Leuk om te vermelden is dat Josina nog eerder op een Steyr reed dan Harry nu (zie foto met trekker hierboven).

Ze krijgt in haar jeugd verkering met Geert, een knappe jongeman uit Nieuwe Pekela. Tijdens zijn verplichte dienstplicht werden veel brieven over en weer geschreven. Geen appjes zoals nu, maar mooie handgeschreven brieven. Als Geert haar op kwam zoeken gingen ze vaak op de motor, een stoere BSA, rond rijden.

Op 13 maart 1958 zijn ze getrouwd en in Nieuwe Pekela gaan wonen.

In Nieuwe Pekela is hun oudste zoon Jan (1959) geboren.

Eerste woning in Nieuwe Pekela, Zuidwendingerweg.

Later verhuisden onze ouders naar Borgercompagnie. Daar werd onze vader bedrijfsleider van proefboerderij, de Geert Veenhuizen Hoeve. In Borgercompagnie zijn ook hun dochter Gea (1962) en zoon Geert Jan (1965) geboren.

Voor de historie van de Geert Veenhuizen Hoeve met video klik hier.

Klik hier voor nog meer info over de Geert Veenhuizen Hoeve.

Hierboven foto’s van woonhuis in Borger Compagnie. Hieronder foto van de Geert Veenhuizenhoeve.

De Geert Veenhuizenhoeve, Borgercompagnie.

De grootste uitdaging moest nog komen. En die kwam. Na een sollicitatie procedure gaan onze ouders een grote boerderij runnen in Flevoland. In maart 1967 verhuisde de familie vanuit Borgercompagnie naar de Elandweg 73 in Swifterbant. Onze vader werd bedrijfsleider op een B.I.E.B. bedrijf van ca. 50 ha groot.

In september 1967 werd ook een vierde kind geboren, zoon Harry.

Voor onze moeder was het een enorme verandering, verhuizen vanuit het vertrouwde Groningen en Drenthe naar de toen nog kale vlakte van Flevoland. Weg van je vertrouwde familie en het onbekende in. Voor vrouwen in die tijd was het een enorme verandering.

De aanloop van familie en vriendinnen werd moeilijker, omdat de afstand naar Groningen en Drenthe groot was. Bellen werd er wel gedaan, maar die spontane bezoeken waren er niet.

Ze werkte veel mee op het akkerbouwbedrijf. Onkruid wieden, aardappels sorteren etc. Daarnaast kreeg het gezin ook veel aandacht, want ze was een zorgzame moeder.Een kopje thee met een koekje stond elke dag klaar als wij uit school kwamen. Moeders brachten de kinderen in die tijd niet naar school, we gingen zelf heen en terug op de fiets. Alleen in de koude wintermaanden werden we gebracht en gehaald met de auto.

Vanaf de beginjaren werd onze moeder lid van de Algemene vrouwen vereniging Taveno en zong ook nog een tijdje bij de Algemene Zangvereniging Echo der Golven in Swifterbant.

Uitvoering Echo der Golven op Urk. Helemaal rechtsonder in beeld, onze moeder.

Tijd voor leuke uitjes waren er wel. Zoals een bezoek aan de Flevohof, de Efteling of een weekje op een camping met de vouwwagen en een spontaan zondagmiddag bezoekje aan een wedstrijd van Ajax. Daarnaast gingen we ook op vakantie naar Duitsland en met de OAD bus naar Oostenrijk.

Tussendoor genoot ze van de familiedagen en de visites met haar vriendinnen. Samen waren onze ouders lid van de Drentse vereniging Thriënte. Thriënte werd in 1976 opgericht door een groep Polderdrenten. Dat waren veelal boeren die een boerderij begonnen en samen met hun Drentse personeel behoefte hadden aan saamhorigheid en hun eigen taal.  Elk jaar organiseerden ze een toneelavond. Daar gingen onze ouders graag naar toe.
In 2024 is de vereniging opgeheven, klik hier voor artikel.

Ze kon van mooie muziek genieten. BZN, Frans Bauer, Jan & Zwaan, André Rieu en Duitse schlagermuziek. Dat zijn maar enkele voorbeelden.

In 1984 werden de zogenaamde B.I.E.B. bedrijven opgeheven en kwam er een nieuwe uitdaging. Onze vader kon zelfstandig boer worden en pachtte de 50 ha grond en het erf. Die kans lieten onze ouders zich niet ontnemen en grepen dit nieuwe avontuur met beide handen aan.

Gea trouwde in 1987 met Sietse.

Toen wij als kinderen ouder werden gingen ze met de caravan op pad. Ze hielden ook heel erg van fietsen. Ze deden vaak mee aan de Drentse Rijwielvierdaagse en fietsten vele toerfietstochten.

Tevens gingen ze op vakantie naar landen zoals Denemarken, Oostenrijk, Spanje, Italië en er werd zelfs voor het eerst naar Tenerife gevlogen.

Er is door onze ouders intussen wel aan de toekomst gedacht. Onze ouders werden toch ook wat ouder. In 1993 werd er een huis gekocht in Dronten, waar eerst Harry met zijn vrouw Ingrid gingen wonen. Harry en Ingrid trouwden in 1994. In Dronten is ook hun eerste kleinkind Rianne (1994) geboren. Als Ingrid ging werken paste onze moeder 1 dag in de week op. Dat kon mooi want Harry nam Rianne dan toch mee naar de boerderij.

Later toen Harry en Ingrid het bedrijf in 1996 over namen gingen onze ouders in Dronten wonen en Harry en Ingrid gingen naar de boerderij. Onze vader hielp nog heel lang mee op de boerderij en onze moeder bleef dan graag thuis.
In 1997 werd ook hun tweede kleinkind Carolien van Gea en Sietse geboren en in 1998 werd derde kleinkind Marc, van Harry en Ingrid geboren.

Op de foto de kleinkinderen van links naar rechts. Carolien, Rianne en Marc.

Haar grootste hobby was wel de tuin. Dat was al zo op de Elandweg, maar ook in Dronten. Tot in de puntjes werd deze door haar verzorgd. De bloemen hielden lang hun pracht, omdat ze iedere dag de dode bloempjes er uithaalde, zodat de nieuwe weer volop bloeiden. In huis stonden altijd orchideeën op de vensterbank. Die kreeg ze van onze vader, als ze een keer weer bij de Orchideeën Hoeve in Luttelgeest waren geweest. Eén van haar favoriete bloemen.

In de akkerrand op Harrysfarm een mooi veldboeket bij elkaar plukken.

En toen kwam corona. De reisjes naar familie in het Noorden konden niet meer. Wij als kinderen en kleinkinderen kwamen niet te vaak op bezoek, voorzichtig om ze niet aan te steken.
Er was ook een periode dat je niet naar binnen mocht… Te veel mensen in een ruimte was verboden. Onze moeder ging ook niet meer mee om boodschappen te doen met onze vader. Het was een nare tijd en heeft veel ouderen niet goed gedaan.

Onze ouders werden er nog stiller van en kwamen veel te weinig onder de mensen.
De wereld om hun heen werd steeds kleiner.
En toen de auto uit hun leven moest verdwijnen werden zij beide afhankelijk van anderen. Om hulp vragen zouden ze niet gauw doen. Dat waren ze in hun leven niet gewend en dat paste niet bij hun Drentse/Groningse karakter. Hun wereld werd wel heel erg klein.

Met het kleiner worden van hun wereld kwamen er problemen met beide hun gezondheid. Van het leven werd steeds minder begrepen door beide. Dat sluipt langzaam binnen en gaat niet meer weg

En zo zijn onze vader en moeder samen op 23 januari 2023 verhuisd naar Hoeve Marant in Kraggenburg.
Een moeilijke dag voor iedereen, voor onze vader en moeder, maar ook voor ons als kinderen en kleinkinderen, het voelde toch als een afscheid.
Er was geen weg terug.
Dit was de enige manier, ze moesten omringd worden door zorg.
Gelukkig was er voor beide een plek in Hoeve Marant.

Op Hoeve Marant hebben onze ouders hun 65 jaar trouwjubileum gevierd, waar de burgemeester van Gemeente Noordoostpolder hun nog kwam opzoeken.

Hoeve Marant heeft een speciale bus aangeschaft. Geschikt voor het maken van leuke uitjes met de bewoners van Hoeve Marant. 28 mei 2024 zijn onze ouders met deze speciale bus nog op de Elandweg geweest. Na afloop even poseren voor de schuur met het Harrysfarm logo.

Onze moeder heeft de geboorte van haar eerste achterkleinkind Esmée, van onze dochter Rianne en Albert, nog meegemaakt.
Zodra Esmée op bezoek kwam, kwam ook de grote glimlach op haar gezicht terug. Zij kon enorm van zo’n kleintje genieten.

Met kleindochter Rianne en achterkleindochter Esmée.

Met de gezondheid van onze moeder ging het niet goed, ondanks de goede en liefdevolle zorg van ons en de medewerkers van Hoeve Marant.

En zo heeft onze moeder in het begin van het nieuwe jaar haar leven losgelaten. Het is goed zo.

Zoals al op het gedicht van haar rouwkaart hieronder zo passend en mooi staat: